De antroposofische geneeskunde bouwt voort op de reguliere geneeskunde, is daar een verruiming, een verdieping van.
Waar de reguliere geneeskunde zich in het algemeen beperkt tot het fysiek-organische ziektebeeld, betrekt de antroposofische geneeskunde het geheel van de persoonlijkheid in haar beschouwingen en ziet als kenmerk van ieder mens, ook van de zieke mens, dat deze in voortdurende ontwikkeling is.
Deze zienswijze heeft consequenties. Ziekte is dan namelijk niet alleen een lastig ongemak, dat zo snel mogelijk moet worden verholpen, maar ook een gebeurtenis in de levensloop van een mens, die daarmee zijn voordeel kan doen. In dat geval wordt hij/ zij niet slechts weer 'de oude', maar ook echt 'beter'.
De antroposofische gezondheidszorg legt de nadruk op de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt en probeert inzicht te geven in de eigen situatie en in de behandeling. De patiënt wordt in het algemeen actief betrokken bij de behandeling.